Μια βουτιά στο μέσα μου, ένα ταξίδι στις ανείπωτες λέξεις και εικόνες της ψυχής μου. Μια γέφυρα του έξω με το μέσα μου. Η μουσική άγγιξε χορδές των εσωτερικών μου αναγκών. Όσο δεν μπορούσαν να εξωτερικετούν με λέξεις έγιναν νότες, έγινε ρυθμός, έγινε μουσικό παιχνίδι. Η ένταση μου, η αγωνία μου, το άγχος μου βρήκαν διέξοδο στη μουσική. Έπιασα το μουσικό όργανο και απλά αφέθηκα, δίχως κανόνες, δίχως πρέπει, δίχως γιατί. Απλά αφέθηκα σε ό,τι η ψυχή μου είχε ανάγκες να εκφράσει. Το σώμα μου σε σύνδεση με την ψυχή μου με τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Τα συναισθήματα μου έστησαν χορό, και πότε έσερνε τον χορό η κακοκεφιά μου και πότε η χαρά μου και ο ενθουσιασμός μου. Κατάφερα μέσω της μουσικοθεραπείας να αγκαλιάσω και να αποδεχτώ ανεπιφύλακτα όσα βίωνα την κάθε στιγμή χωρίς ίχνος κριτικής, χωρίς ίχνος ενοχής. ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο να αναδυθούν όσα χρειαζόταν την κάθε στιγμή να βγουν στο φως. Με παρατήρηση και άνευ όρων αποδοχή με είδα ως ολότητα. Νιώθω ευγνώμων που βίωσα όλη αυτή τη δυνατή εμπειρία μέσω της μουσικοθεραπείας. Η συνοδεία του Ανδρέα γινόταν τόσο διακριτικά και ταυτόχρονα υποστηρικτικά που μου δόθηκε η δυνατότητα να ανακαλύψω καινούριες πτυχές του εαυτού μου. Μια γλυκιά αναγέννηση λοιπόν...