Έτσι, παρόλο που η αποτελεσματικότερη επικοινωνία απασχολεί και προβληματίζει τους περισσότερους γονείς, πολλοί δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις «κρίσεις» των παιδιών τους, ή να γεφυρώσουν διάφορες ρήξεις στην μεταξύ τους σχέση, και να διατηρήσουν μια ουσιαστική επαφή με το παιδί τους.

Το παιδί, μολονότι δεν μπορεί να το εκφράσει, μας «δείχνει» συχνά την ύπαρξη του παιδικού άγχους μέσα από δυσκολίες στον ύπνο, θυμό, αρνητικότητα, αποφυγή δραστηριοτήτων, σωματικούς πόνους ή και αφηρημάδα.

Ο γονιός από την άλλη, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει μια «δύσκολη» συμπεριφορά του παιδιού ή να αποφύγει μία σύγκρουση μαζί του, ενδέχεται να αντιδράσει με φόβο, άγχος, απογοήτευση ή υπερβολική αυστηρότητα.

Από τον συνδυασμό των δύο προκύπτουν εντάσεις, καυγάδες, συγκρούσεις και συναισθηματική απομάκρυνση.